Categorie: proza

20 THINGS I LIKE ABOUT YOU

Met Studio Cheered schrijf ik elke week een kunstwerk. Af en toe post ik er hier ook een. Voor meer zie: www.studiocheered.net.

Refilled holes in a wall are spread out like freckles on a face. Remember counting those on your lover’s cheeks, neck, and maybe even other places? This wall is a lover too, for it has partaken in many make out sessions. Touched up by a hand seeking support. We created these ‘freckles’ to suggest marks, like wounds that remind you of hurt and the things you want to fight for. I love how they focus slightly on the power socket. As they sing in Grease: ‘it’s electrifying’.
Lees verder 20 THINGS I LIKE ABOUT YOU

Studio Cheered: ROAD OF COATS

Met Studio Cheered schrijf ik elke week een kunstwerk. Af en toe post ik er hier ook een. Voor meer zie: www.studiocheered.net.

ROAD OF COATS Back in the day, if there was a puddle of mud, a gentleman took off his coat and laid it down as a bridge for a woman’s feet. But we live in modern times. Drainage makes no puddles and pavement makes no mud. Courtesy became insult the moment we started splitting bills. But if someone treats you as precious as you are, it’s so nice and overwhelming. So here is the big gesture, because a small one seems impossible. The street is broken open, sand is waiting to become mud. I love how we replaced the coats with plates, giving it a more industrial, modern, and tough feeling. And I love the destruction it took. The open road, for me, simulates self-sacrifice and effort. This is why we also show the working materials: pipes, machines, and stones. Chivalry is tough these days.

Studio Cheered: Heaps of hope

Met Studio Cheered schrijf ik elke week een kunstwerk. Af en toe post ik er hier ook een. Voor meer zie: www.studiocheered.net. 

HEAPS OF HOPE In Dutch ‘heap’ and ‘hope’ are the same word. I like the image of trust and expectation as little piles. Something that rises above the surface and can be seen from a distance, something you can gather, something that can grow and become less. We made these little heaps of grey sand in a field of green grass. For me it symbolizes a variety of the same. One can have many expectations, but it is al hope. I love the contrast between the green grass en the grey dirt. As if everything between the heaps is more alive. Maybe in a way it is.

Studio Cheered: Amsterdam we komen er aan

Met Studio Cheered schrijf ik elke week een kunstwerk. Af en toe post ik er hier ook een. Voor meer zie: www.studiocheered.net. 

Afgelopen maand zijn de voorbereidingen begonnen voor de expositie Clues and Signals: an exhibition about the daily gaze of Studio Cheered. Zoals jullie zien moet de buurt er veel lijden voor de kunst. Het merendeel van de werken zal in en om de Brakke Grond en de Nes te zien zijn. Kom langs, vanaf 7 september op het Amsterdam Fringe Festival. En kom naar de opening: 7 september 17:00u in de Brakke Grond. Voor meer informatie, bezoek de website van het Amsterdam Fringe Festival en natuurlijk die van Studio Cheered.

Rudi’s auto moesten we anonimiseren uit angst voor repercussies van de locals.
Zie hier de eerste materiaaltestjes.

Studio Cheered: THE SHADOWS OF THE PRESENT

Met Studio Cheered schrijf ik elke week een kunstwerk. Af en toe post ik er hier ook een. Voor meer zie: www.studiocheered.net. 

Being in South-Africa we wanted to involve nature in our work. We wanted to create something kinetic, working with the contrasts of nature and human creation. A tree overshadows bricks and pipes. I love how the focus seems to be on the building material, instead of the thing that is the biggest in the whole ensemble: the constant moving silhouet of the tree trunk. His shadows will change every hour of every day of year. Embodying, no showing by being, how constantly changing and in the here and now nature is. These shadows show there is no past, only the present. It contrasts very strongly with the building materials, waiting to be put together to become a sign of the times. I like how it questions our perception of history and the human perspective on ‘time’.

Wat we niet zagen: Drie Bro’s

Voor Theatermaker verzin ik zes keer per jaar een theatervoorstelling die ik ook meteen recenseer. Ik zie het zelf als korte verhalen in de vorm van een recensie. Een serie speculatieve kritieken, onder de titel: Wat we niet zagen. De mensen bestaan, de producties niet.

Drie Bro’s
Gezien op Oerol, Terschelling
Theater Rast in coproductie met De Meervaart
Concept en spel: Saman Amini, Yannick Jozefzoon en Werner Kolf
Met teksten van Simone Atangana Bekono
Lees verder Wat we niet zagen: Drie Bro’s

Aankondinging: Bijna Dinsdag

Bij De Smoeshaan organiseer ik een tweemaandelijkse literaire avond, in het schemergebied van proza en theater. Voor toekomstige evenementen, zie agenda.
14 mei 2018, vanaf 20:00u in De Smoeshaan:

Bijna Dinsdag: low-budget literair top entertainment

Met
Laura Haman (!)
Casper Nusselder (!)
Selin Kuşçu (!)

Lachen, tranen, alles. Na afloop is er de première van de derde playlist van Spotify Enigma Frankagogo. Om mee naar huis te nemen zijn er standaardafwijzingen van productiehuizen. Omroepman van de avond is Tjeerd Posthuma

Titelverklaring Bijna Dinsdag:
Op 14 maart 1967 trad Jimi Hendrix op in het VARA-televisieprogramma Fenklup. De opnames waren in Theater Bellevue, toen een televisiestudio dat zijn muren deelde met cabarettheater Lurelei. Bij aankomst ontmoette Hendrix de cabaretière Jasperina de Jong. Hij raakte dusdanig van haar onder de indruk dat hij een nummer schreef: Ina Sweetass en beloofde haar dat hij het live op televisie zou spelen.
Tijdens de repetities bleek dat het geluid van de Jimi Hendrix Experience zo hard was dat Hendrix zelf niet te verstaan was. Daarbij klaagden de mensen van Lurelei over dat hun plafond en muren scheurden door de trillingen. Fenklup regisseur Ralph Inbar besloot daarom dat de Experience vanaf band zou worden gespeeld en de muzikanten zouden moeten playbacken. Aangezien Ina Sweetass niet op band stond, sneuvelde Jimi’s ode aan Jasperina. De brave technici van de VARA die bij de repetitie waren geweest en de tekst maar half hadden verstaan verbasterden de originele tekst tot Bijna Dinsdag. Het nummer is nog een paar keer tijdens de bouw en breek gezongen, en daarna in de vergetelheid geraakt.

Wat we niet zagen: In deze container zit Pierre Bokma

Voor Theatermaker verzin ik zes keer per jaar een theatervoorstelling die ik ook meteen recenseer. Ik zie het zelf als korte verhalen in de vorm van een recensie. Een serie speculatieve kritieken, onder de titel: Wat we niet zagen. De mensen bestaan, de producties niet.

In deze container zit Pierre Bokma
Een installatiepresentatie van Micha Wertheim bij Het Zuidelijk Toneel
Gezien op Festival Cement
Cabaret

Lees verder Wat we niet zagen: In deze container zit Pierre Bokma

Aankondiging: Bijna Dinsdag

Bij De Smoeshaan organiseer ik een tweemaandelijkse literaire avond, in het schemergebied van proza en theater. Voor toekomstige evenementen, zie agenda.
14 mei 2018, vanaf 20:00u in De Smoeshaan:

Bijna Dinsdag: uitbundig literair eenrichtingsverkeer
Met teksten van en voorgedragen door

Jade Olieberg (!)
Joost Oomen (!)
Sytske van Koeveringe (!)
Lees verder Aankondiging: Bijna Dinsdag